رساله ی حقوق امام سجاد (ع) (2) / حق فرزند

خوب شد؟ داد وفریادت تمام شد؟ دلت خنک شد که دل پدرت را شکستی؟صبر کن، صبر کن! اینطورها که می گویی نیست. این درست نیست که به عنوان فرزند، حقی در خانه نداری. اینها را بارها شنیده ام؛ این که می گویی: احترام بر پدر و مادر تا کی؟ تا کی من خودم را کنترل کنم؟ چرا آنها یک بار کوتاه نیایند و… مسئله همین جاست: داد و هوار راه انداختی، چون خودت را در موضع حق می دیدی، حق هم با تو بود ولی این، راه اثباتش نبود.
ببین، راحتت کنم. برای خاموش کردن خشمت هیچ راهی جز دعا و شکایت به خدا نداری. چون همان خدا گفته که به پدر و مادرت بی احترامی نکنی. معلوم است که ما هم حقی داریم. این را بدانی شاید کمتر جوش بزنی.

این را هم بگویم که نگویی چه وجدان بی بخاری دارم. تو قرار نیست به پدر و مادرت درس یاد بدهی. این را هم بدان که اگر به آنها احترام بگذاری و آنها احترامت را نگه ندارند، خدا پشت توست. او هم پدر است. دشمنت که نیست. دنبال تربیت توست. اصلاً پس فردای قیامت همین را از او می پرسند، تربیت تو را، اخلاقت را، رعایت کردن حقت را. حالا انتخاب با توست؛ یا بگذار خدا حقت را بگیرد یا به داد و هوارت ادامه بده!

«حق فرزند تو آن است که بدانی از آن توست و در این جهان، در نیک و بد خویش وابسته به توست و با تو نسبت به پرورش دادن خوب و راهنمایی کردن او به راه پروردگارش و یاری رساندن به او در اطاعت خداوند هم درباره ی خودت و هم حقّ او مسئول هستی و بر اساس این مسئولیت پاداش می گیری و کیفر می بینی. پس در کار فرزند همچون کسی عمل کن که کارش را در این دنیا به حسن اثر خویش آراسته می کند و تو به سبب حسن رابطه میان خود و او و سرپرستی خوبی که از او کرده ای و نتیجه ی الهی که از او گرفته ای نزد پروردگار خویش معذور باشی و قوتی نیست مگر قوت خداوند متعال.» رساله ی حقوق امام سجاد علیه السلام

پ.میعاد