خلفای اموی و عباسی هیچ کدامشان خوب نبودند! شاید در تاریخ خوانده باشید که مثلاً «عمربن عبدالعزیز» لعن به امیرالمؤمنین (ع) را برای مدتی از میان برد، ولی همین عمر بن عبدالعزیز بر جایی تکیه زد که حق کسی دیگری بود.بعضی حقوق هستند که انسان راحت از خیرشان می گذرد! مثلاً وقتی می خواهیم سوار اتوبوس شویم و کسی از ما جلو می زند حتی اگر حق تقدم با ما باشد گاهی از خیر آن می گذریم! اما بعضی از حقوق بسیار مهم اند و خداوند آن را به انسان های خاصی می دهد. مثلاً همین «حاکمیت بر جامعه ی اسلامی»! نمی شود از خیرش گذشت!در زمان امام هادی (ع) شش خلیفه پا در کفش بزرگترشان کردند:

معتصم:
7 سال حکومت کرد و در سن 80 سالگی از دنیا رفت. معتصم همان تعصبهای بی جای مأمون (پدرش) را ادامه داد و حتی یکی از علویان را برای نپوشیدن لباس سیاه تا آخرعمر به زندان انداخت.

مهمترین واقعه در زمان او، شورش بابک خرمدین بود.

واثق:
واثق پسر معتصم بود. پسری بی کفایت، بی درایت و بی اطلاع از مسائل مملکتی بود. خبر بد آنکه او آنقدر مشغول نوشیدن مشروب و خوردن غذا بود که زمام حکومت را از کف داده بود. اما خبر خوب اینکه به علت بی خبری او از اوضاع جامعه، در این دوران شرایطی ایجاد شد که شیعیان در سامرا جمع شوند و با حکمت علوی بیشتر آشنا گردند. مدت خلافت او 6 سال بود.

متوکل:
متاسفانه متوکل بیش از همه ی خلفای عصر امام هادی (ع) خلافت کرد! مدت خلافت او 16 سال بود و مردم را به دشمنی با خاندان پیامبر اکرم (ص) تشویق می کرد. شاهکار (!) عظیم او، خراب کردن مقبره ی امام حسین (ع) از ترس جمع شدن شیعیان بر سر مزار آن حضرت بود.

متوکل ترک ها را وارد دربار کرد. ویژگی بارز ترکان جنگاوری و توجه آنان به نیروی نظامی بود.

تا یادمان نرفته بگوییم کسی که جنایت دور کردن امام هادی (ع) از شهر اجدادی اش را انجام داد و ایشان را به سامرا تبعید کرد همین متوکل بود.

منتصر:
مدت حکومت او 6 ماه بیشتر نبود. او پدرش متوکل را برای رسیدن به قدرت از میان برداشت (البته باعث ناراحتی ما که نشد!). در مدت خلافتش به شیعیان سخت نگرفت و فدک را به خاندان پیامبر (ص) بازگرداند.

مستعین:
کسی که با نفرین امام حسن عسکری (ع) به هلاکت رسید. او 5 سال حکومت کرد و در این مدت در آزار و شکنجه بر علویان هرگز کوتاهی نکرد! او که نتوانست بر سپاهیان ترکش غلبه کند مجبور به صلح با معتز (خلیفه ی شماره ی 12) شد که در نهایت به دست او نیز کشته شد.

معتز:
این خلیفه ی خوار، همان کسی است که جهان را از وجود مهربان امام هادی (ع) محروم کرد و بعد از آن مدعی شد که امام به مرگ طبیعی از دنیا رفته است (آن هم در اوج جوانی! فکر کن!) و خود را ناراحت و گریان نشان داد و حتی برادرش را فرستاد که بر پیکر پاک امام هادی (ع) نماز بخواند.

غافل از اینکه تنها امام بر پیکر امام نماز می گزارد…

متاسفم که با این موجودات آشنا شدید!

پ.میعاد