میلاد مسعود امام موسى کاظم علیه السلام – سال ۱۲۸ هجرى قمرى / ۷ صفر
میلاد مسعود امام موسى کاظم علیه السلام – سال ۱۲۸ هجرى قمرى / ۷ صفر
امام کاظم علیه السلام در هفتم صفر سال ۱۲۸ هجرى قمرى در أبوا (محلى میان مکه و مدینه) دیده به جهان گشود و با نور خود جهان هستى را روشن کرد.
پدرش امام صادق علیه السلام امام ششم شیعیان، و مادرش حمیده بربریه، معروف به حمیده مصفاه است. امام موسى بن جعفر علیه السلام ملقب به کاظم، صابر، صالح، امین و عبدصالح است و کنیه شریف او، ابوابراهیم، ابوالحسن و ابوعلى است که در میان محدثان به ابوالحسن اول معروف است.(۱)
امام کاظم علیه السلام در مکتب علمى و معنوى پدرش امام جعفر صادق علیه السلام پرورش یافت و در میان علویان که نخبگان امت اسلام و پاکترین ریشه هاى انسانى بودند، به بزرگى و شرافت نایل آمد. به طورى که پس از شهادت پدرش امام جعفر صادق علیه السلام در شوال ۱۴۸ قمرى، به مقام عظماى ولایت و امامت رسید و اکثر یاران و اصحاب پدرش به امامتش اقرار و اعتراف کردند.
امام کاظم علیه السلام در عصر حکومت مروان بن محمد اموى (معروف به مروان حمار) که آخرین خلیفه امویان بود، به دنیا آمد و در مدت عمر شریف خویش، علاوه بر حکومت مروان بن محمد اموى، حکومت ستمگرانه پنج تن از عباسیان (یعنى: سفاح، منصور، مهدى، هادى و هارون) را تحمل کرد.
آن حضرت چند بار در عصر مهدى، هادى و هارون از مدینه به بغداد فراخوانده شد و مورد آزار و شکنجه هاى حکومتى قرار گرفت.
امام موسى کاظم علیه السلام در ۲۰ سالگى به امامت رسید. مدت امامت آن حضرت، ۳۵ سال بود و امامت آن حضرت مصادف بود با خلافت و حکومت هاى پى در پى منصور، مهدى، هادى و هارون الرشید.
آن حضرت جمعاً به مدت ۱۴ سال، به روایتى ۷ سال و به روایت دیگر ۴ سال از عمر شریف خود را در زندان هاى عباسیان گذرانید. سرانجام در ۵۵ سالگى، در بیست و پنجم رجب سال ۱۸۳ قمرى در زندان سندى بن شاهک در بغداد، به دستور هارون مسموم گردید و بر أثر این مسمومیت به شهادت نایل آمد.
بدن شریف آن حضرت را پس از شهادت، از زندان بیرون آورده و در مقابر قریش در حوالى بغداد، که هم اکنون معروف به کاظمین است، دفن نمودند.(۲)
پی نوشت
(۱). بحارالانوار (علامه مجلسی)، ج ۴۸، ص ۱؛ زندگانى چهارده معصوم علیهم السلام (ترجمه اعلام الورى)، ص ۴۰۱ و الارشاد (شیخ مفید)، ص ۵۵۹٫
(۲). همان.
منبع:روز شمار تاریخ اسلام ، جلد دوّم : ماه صفر(با تلخیص)
نویسنده:سیّد تقى واردى