بيعت گيرى براى يزيد يكى از جنایات معاويه!

یکی از ظلم ها و جنايات معاويه بيعت‏گيرى براى يزيد است. معاويه از همان روز كه به سلطنت نشست و بساط يك استبداد قهر آميز و ننگين را پهن كرد. به فكر اين بود كه پسرش (یزید) را وليعد خويش سازد و برايش بيعت بگیرد و حكومت اموى را موروثى و پايدار گرداند. هفت سال تمام زمينه اين كار را فراهم مى‏كرد، به نزديكانش بذل و بخشش می کرد و بيگانگان را خويشاوند و مقرب مى‏ساخت.(1) گاهی نيت خويش را پنهان می کرد و گاهی هم بر ملا مى‏نمود. و پيوسته برای هدف شیطانی خویش سعی و تلاش می نمود. تا اینکه زياد، كه مخالف ولايتعهدى يزيد بود، در سال 53 مرد. و معاويه پيمانى به نام زياد جعل كرد که در آن آمده بود حكومت بعد از معاويه از آن يزيد می باشد. و با اين كار، همانطور که مدائنى گفته(2) مى‏خواست راه بيعت گيرى براى يزيد را هموار و آسان نمايد.

ابو عمر مى‏گويد: به معاويه هنگامى كه امام حسن عليه السلام زنده بود پيشنهاد شد كه براى يزيد بيعت بگيرد، اما وى اين مقصود را فقط پس از درگذشت‏ حسن عليه السلام آشكار كرد.(3)

ابن كثير مى‏نويسد: در سال 56 معاويه مردم را دعوت كرد كه با پسرش يزيد بيعت نمايند تا پس از وى حاكم باشد، و تصميم اين كار را پيشتر و در زمان زنده بودن مغيرة بن شعبه گرفته بود.(4) همچنین ابن جریر می گوید: وقتى زياد مرد معاويه شروع كرد به ترتيب دادن كار ولايتعهدى يزيد و تبليغات و دعوت براى بيعت گيرى، و به سراسر كشور نامه نوشت كه براى ولايتعهدى يزيد بيعت بگيرند.(5)

معاویه با وجود مخالفتهای بسیار زیاد از سوی بزرگان، صحابه و مردم، با زر و زور برای پسرش یزید بیعت گیری کرد. تا پس از وی پسرش راه و روشش را در مخالفت و دشمنی با اهل بیت علیهم السلام و بدعت گذاری و از بین بردن احکام اسلام ادامه دهد. معاویه به منظور رسیدن به هدفش نامه های بسیاری به حکمرانان خویش و صحابه و بزرگان نوشت، تا ایشان را مجبور به بیعت کند. و حتی خودش دو بار در سال 50 و 56 به مکه رفت، تا از صحابه و سرشناسان جامعه بیعت بگیرد.(6)

به عنوان مثال در تاریخ ثبت شده است که معاويه به سعيد بن عاص، كه استاندار او در مدينه بود، نامه‏اى فرستاد و دستور داد مردم مدينه را به بيعت با یزید دعوت كند و نام كسانى را كه به سرعت بیعت می کنند و كسانى را كه كوتاهى مى‏نمايند به او گزارش دهد. وقتی نامه به سعيد بن عاص رسيد مردم را به بيعت يزيد فرا خواند و خشونت نمود و تشدّد و سختگيرى نشان داد و هر كه در بيعت كردن كوتاهى مى‏نمود مورد حمله قرار داد. با این حال اکثر مردم و مخصوصا خاندان بنی هاشم و همچنین عبدالله بن زبیر بیعت نکردند.(7) همچنین معاویه به عبدالله بن جعفر نوشت: “…اگر بيعت كنى سپاسگزارى خواهد شد و اگر خوددارى نمائى مجبور خواهى گشت!”(8)

به طور خلاصه از مطالعه ماجراى آن بيعت ننگين و انحرافى روشن مى‏شود كه در محيطى خفقان‏آور و با تهديد و ارعاب و تطميع و رشوه و با تهمت و افترا و دروغ و حيله صورت گرفته است. معاويه براى انجام بيعت ولايتعهدى يزيد يكى را تهديد مى‏كند و ديگرى را به قتل مى‏رساند و آن يك را استاندار مى‏سازد و استانى را ملكش مى‏گرداند و پول بر دامن آدمهاى ضعيف النفس و فرومايه و دنياپرست مى‏پاشد. این بیعت گیری ظالمانه در حالی انجام شد که بر طبق صلح نامه میان امام حسن علیه السلام و معاویه، معاویه عهد و پیمان بسته بود که: بعد از خودش کسی را به عنوان خلیفه معرفی نکند و اختیار تعیین خلیفه به مسلمین واگذار شود.
اسناد:

(1) عقدالفرید ج2ص302

(2) تاریخ طبریج6ص170، عقدالفرید ج2ص302

(3) الاستیعاب ج1ص142

(4) البدایة والنهایة ج8ص79

(5) تاریخ الامم والملوک ج5ص301

(6) ماجرای رفتن معاویه به مکه برای گرفتن بیعت و مخالفت صحابه و بزرگان: الامامة والسیاسة ج1ص148-163 و تاریخ طبری ج6ص170، الکامل فی التاریخ ج2ص513، العقد الفرید ج2ص302-304، الکامل ابن اثیر ج2ص21-218، ذیل الامالی ص177، جمهرة الرسائل ج2ص69، الغدیر ج10ص323-360

(7) الامامة و السیاسة ج1ص144-146

(8) الامامة و السیاسة ج1ص147