اعتقاد به اينکه انبياء واولياء قابل اين رياست بودند

وچون خدا از ابتدا مى دانست که به اين عهد وفا مى کنند. لذا ايشان را براى اين امر بزرگ اختيار فرمود ودر سوره ى آل عمران، آيه ى 30 (ان الله اصطفى آدم ونوحا وآل ابراهيم وآل عمران على العالمين ذرية بعضها من بعض)، اشاره به اين معنى فرموده است.

از اين عبارت دعا معلوم مى شود که تکليف پيغمبر وامام زيادتر از تکاليف ساير مردم است، حتى اينکه مصائبى که براى ايشان پيش مى آيد ومقدر مى شود بايد راضى به آن باشند وبر آن صبر نمايند وبا اينکه قبلا علم به آن مصيبت دارند، چون بر تقدير خدا ولطف است، از خود دفع نکنند، وسر تسليم وانقياد در پيش داشته باشند مانند آنکه حضرت امير عليه السلام خبر داد که ابن ملجم قاتل او است ودر مقام دفع او برنيامد، وحضرت سيد الشهدا عليه السلام عالم بود وخبر هم داد که: در کربلا شهيد مى شود، وهر چه ممانعت کردند از سفر عراق سرباز نزد، وبا کمال شوق به طرف عراق حرکت فرمود، واز اين لطف بى پايان دين اسلام رنگ نوينى به خود گرفت.

اصل – وقدمت لهم الذکر العلى، والثناء الجلى وأهبطت عليهم ملائکتک، وکرمتهم بوحيک.

ترجمه – ونام نيک ودرود واضح براى ايشان مقرر داشتى وفرستادى بر ايشان فرشتگان خود را، وتکريم واحترام کردى ايشان را به وحى خود.

شرح – چون خداوند عالم بود که اين بزرگان کار را مطابق وظائف خود به انجام مى رسانند لذا ايشان را در کتب آسمانى مدح واضح نمود، تا بر اهل علم ودانش کمال ايشان ظاهر ولايح بوده باشد مانند آنکه نام پيغمبر صلى الله عليه وآله وسلم وائمه ى هدى در تورية وانجيل وکتابهاى آسمانى برده شده، وخدا ايشان را به جلالت ياد کرده است، ومانند آياتى که درباره ى حضرت امير عليه السلام وائمه در قرآن مندرج است که بعضى از آنها که بعد از اين در اين دعا ذکر شده است، شرح آن بيايد.

منبع:

وظائف الشيعة شرح دعاى ندبه

نويسنده: عباسعلى اديب