ایمان عایشه به رسول الله!!!!!!
قسمت سوم – تعقیب کردن پیامبر صلىاللهعلیهوآله
«… عن عایشه: إفتقدت النبى صلىاللهعلیهوسلم ذات لیله فظننت أنه ذهب إلى بعض نسائه فتحسست ثمّ رجعت فإذا هو راکع وساجد یقول…»(۱).
عایشه مىگوید: شبى پیامبر صلىاللهعلیهوآله را گم کردم. پنداشتم نزد یکى از همسرانش رفته است. جستجو کردم و سپس برگشتم. دیدم او در حال رکوع و سجود است و مىگوید:… .
از این جریان و آنچه که بعدا نقل مىکنیم به خوبى برمىآید که عایشه تا آخر عمر پیامبر صلىاللهعلیهوآله در عدالت آن حضرت در شک بود. به روایت زیر توجه فرمائید:
«… أنها سمعت عایشه تقول: قام رسول اللّه صلىاللهعلیهوسلم ذات لیله فلبس ثیابه ثمّ خرج قالت: فأمرت جاریتى بریره تتبعه فتبعته حتى جاء البقیع…»(۲).
علقمه بن أبی علقمه از مادرش و او از عایشه نقل مىکند که گفت: شبى پیامبر صلىاللهعلیهوآله برخاست. لباسش را پوشید و خارج شد. من به کنیزم بریره گفتم که او را تعقیب کند او نیز او را تعقیب کرد تا آنکه آن حضرت به بقیع رفت… .
تذکر این نکته لازم است که بریره لا أقل تا سال فتح مکه -که عباس عموى پیامبر اندکى قبل از آن به مدینه آمد- همسر مغیث بود. او و شوهرش برده بودند و چون عایشه بریره را آزاد کرد در خدمت او قرار گرفت. بنابراین جریان فوق مربوط به اواخر عمر رسول گرامى اسلام صلىاللهعلیهوآله مىباشد و چنانچه ملاحظه فرمودید او هرگز به عدالت پیامبر صلىاللهعلیهوآله ایمان نیاورده بود. ما از خوانندگان محترم تقاضا داریم خود در این زمینه بیندیشند و نتیجهگیرى کنند. اینک به روایتى دیگر توجه فرمائید که در آن عایشه صریحا اقرار مىکند که از نظر او خدا و رسولش به او ظلم مىکنند. این روایت اندکى طولانى است و ما ترجمه آن را نوشته و قسمت آخر آن را که به بحث ما مربوط است عینا نقل مىکنیم:
عایشه مىگوید: آیا براى شما جریانى را که بین من و رسول خدا صلىاللهعلیهوآله واقع شده نقل نکنم؟ گفتیم: بگو. گفت: شبى که نوبت من بود پیامبر ردایش را گذاشت و نعلین را در آورد و آنها را جلوى پایش قرار داد و آنگاه یکطرف ازارش را بر رختخواب نهاد و دراز کشید. اندکى بعد که گمان کرد من خوابیدم آهسته ردایش را گرفت و بى صدا نعلین را به پا کرد و
(۱) الف ـ صحیح مسلم، ج ۱، ص ۳۵۲، کتاب الصلاه، باب ۴۲، ح ۲۲۱، و مشابه آن حدیث بعد.ب ـ سنن ابن ماجه، ج ۲، ص ۱۲۶۲، کتاب الدعاء، باب ۳، ح ۳۸۴۱٫
ج ـ سنن أبی داود، ج ۱، ص ۲۳۲، کتاب الصلاه، باب الدعاء فی الرکوع والسجود، ح ۸۷۹٫
د ـ سنن نسائى، ج ۲، ص ۲۲۶، کتاب التطبیق، باب ۴۸، ح ۱۰۹۶، وص ۲۳۶ و ۲۳۸، همان کتاب، باب ۶۷ و ۷۲ و ۷۳، ح ۱۱۲۰ و ۱۱۲۱ و ۱۱۲۶ و ۱۱۲۷، وج ۷، ص ۷۵، کتاب عشره النساء، باب الغیره (باب ۴)، ح ۳۹۶۷ و ۳۹۶۸٫
(۲) سنن نسائى، ج ۴، ص ۹۵، کتاب الجنائز، باب ۱۰۳، ح ۲۰۳۴٫
(۱۸)
در را باز کرد و رفت و آهسته آن را بست من نیز خود را پوشیده و دنبالش رفتم… .
«حتى جاء البقیع فقام فأطال القیام ثمّ رفع یدیه ثلاث مرات ثمّ انحرف فإنحرفت فأسرع فأسرعت فهرول فهرولت فأحضر فأحضرت فسبقته فدخلت فلیس إلاّ أن اضطجعت فدخل فقال: ما لک یا عائش حشیا رابیه! قالت قلت لا شىء قال: لتخبرینى أو لیخبرنى اللطیف الخبیر. قالت قلت یا رسول اللّه بأبى أنت وأمى فأخبرته قال: فأنت السواد الذى رأیت امامى؟ قلت نعم. فلهدنى فی صدرى لهده او جعتنى ثمّ قال: أظننت أن یحیف اللّه علیک ورسوله؟ قالت: مهما یکتم الناس یعلمه اللّه، نعم…».(۱)
مىگوید: دنبالش رفتم دیدم در بقیع مشغول دعا کردن مىباشد و چون برگشت من هم برگشتم. او سرعت گرفت من هم سرعت گرفتم. به صورت نزدیک به دویدن رفت من هم چنین کردم. دوید من هم دویدم. به مقدارى که در رختخواب دراز کشیدم از او جلو زدم. گفت: چرا نفس نفس مىزنى؟ گفتم: چیزى نیست (إن شاء اللّه چیزى نبود و عایشه راست گفت!) گفت: یا مىگوئى یا خداى خبیر، خبر آن را به من مىدهد. گفتم: یا رسول اللّه پدر و مادرم فدایت آنگاه خبر آن را گفتم. گفت: پس آن سیاهى که جلوى خود دیدم تو بودى؟ گفتم: آرى. ضربهاى به سینهام زد که دردم آمد سپس گفت: آیا گمان کردى که خدا و رسولش به تو ظلم مىکنند؟ گفت: آنچه که بر مردم مخفى است خدا مىداند، آرى… .
ببینید که چگونه اقرار مىکند و در پاسخ به پرسش رسول خدا صلىاللهعلیهوآله مىگوید: «آرى» چون – چنانچه خود گفته – اگر مردم ندانند خدا مىداند.
آیا با این ایمان آبکى، در قیامت همنشین رسول خدا صلىاللهعلیهوآله خواهد بود؟ خود قضاوت کنید.
Loading...
