حرف هایی که نباید گفت

نباید گفت که:

در غدیر،

آن فرستاده ی الله

برای امت خویش

پاره پاره بودن و پراکندگی و از هم گسیختگی را نخواست.

نباید گفت:

دیگران،

برای اسلام، نقشه ی نابودی کشیده بودند.

سکوت باید کرد لحظه ای که می بینیم:

تنهایی امیر را

و همهمه ی سقیفه را.

باید چشم پوشید،

از زخم صورت بنت رسول،

از محسن نیامده،

از پهلوی در هم شکسته،

از بازوان کبود…

نباید اشاره ای به فرو ریختن رکن خانه ی علی (ع) کرد؛

و به یتیمی حسنین.

دهان را نباید گشود به لفظ «شهادت»!

و نباید گفت: منتقم محسن در راه است.

چرا که جهان،

علیه اسلام است.

اماّ

بگذار بگویم:

مگر برای خاک بی زائر بقیع چه کرده ایم که

آرزو کنیم

مزار حبیبه ی رسول (ص) پیدا باشد…

پ.میعاد

منبع : مستور