حکمت بیست و سوم و بیست و چهارم از نهج البلاغه

حکمت بیست و سوم و بیست و چهارم از نهج البلاغه

حکمت ۲۳ :

ضرورت عمل گرایى (اخلاقى ، اجتماعى)

وَ قَالَ [علیه السلام] مَنْ أَبْطَأَ بِهِ عَمَلُهُ لَمْ یُسْرِعْ بِهِ نَسَبُهُ .

و درود خدا بر او ، فرمود : کسى که کردارش او را به جایى نرساند ، افتخارات خاندانش او را به جایى نخواهد رسانید.

———————————————————————————————-

حکمت ۲۴ :

روش یارى کردن مردم (اخلاقى ، اجتماعى)

وَ قَالَ [علیه السلام] مِنْ کَفَّارَاتِ الذُّنُوبِ الْعِظَامِ إِغَاثَهُ الْمَلْهُوفِ وَ التَّنْفِیسُ عَنِ الْمَکْرُوبِ .

و درود خدا بر او ، فرمود : از کفّاره گناهان بزرگ ، به فریاد مردم رسیدن ، و آرام کردن مصیبت دیدگان است.

نظر دهيد