غضب عایشه از پیامبر!!!!!!
قسمت دهم – عایشه از پیامبر صلىاللهعلیهوآله در غضب است
در صحیحین آمده است که گاهى عایشه از رسول خدا صلىاللهعلیهوآله در غضب بود! شاید براى کسانى که عایشه را درست نشناختند این مطلب تعجب آور باشد که مگر مىشود کسى از رسول گرامى اسلام صلىاللهعلیهوآله که خدا و فرشتگان الهى بر او صلوات و درود مىفرستند، در غضب باشد! شاید در ابتدا این سؤال به ذهن خوانندگان خطور کند که چرا از سایر همسران چنین مطلبى نقل نشده؟ آیا آن حضرت بین عایشه و سایر زنها فرق مىگذاشت که آنان هیچگاه از حضرتش در غضب نبودند؛ ولى عایشه چنین بود؟ قطعا جواب آن منفى است. ما زیاد شما را در انتظار نمىگذاریم و روایت مربوطه را که از عایشه نقل شده عینا در اینجا مىآوریم. قضاوت با شما: «عن عایشه قالت: قال لى رسول اللّه صلىاللهعلیهوسلم انى لاعلم اذا کنت عنى راضیه واذا کنت على غضبى. قالت: فقلت: من أین تعرف ذلک فقال: أما اذا کنت عنى راضیه فانک تقولین: «لا ورب محمد» واذا کنت غضبى قلت: «لا ورب ابراهیم» قالت: قلت: اجل واللّه یا رسول اللّه ما أهجر إلاّ اسمک»(۱).
عایشه مىگوید: رسول خدا صلىاللهعلیهوآله به من گفت: من مىدانم که تو از من کى راضى هستى و کى در غضبى. گفتم: از کجا مىدانى؟ گفت: آنگاه که از من خشنودى مىگویى: «به خداى محمد قسم»؛ و آنگاه که از من در غضبى مىگویى: «به خداى ابراهیم قسم». گفتم: آرى، چنین است به خدا قسم اى رسول خدا من فقط از بردن نام تو دورى مىکنم (!).
از آقاى مسلم تعجب است که این حدیث را در باب «فضائل» عایشه نقل کرده است! ما که نفهمیدیم این چه فضیلتى است! عایشه گاهى از رسول خدا صلىاللهعلیهوآله راضى است و نشانه آن این است که مىگوید: «لا ورب محمد»؛ و گاهى در غضب است و نشانه آن این است که مىگوید: «لا ورب ابراهیم» و اسم آن حضرت را از خشم بر زبان جارى نمىکند؛ آنگاه براى توجیه کارش مىگوید: من فقط از بردن نامت دورى مىکنم! آیا این توجیه مىتواند عمل او را اصلاح کند که از رسول خدا صلىاللهعلیهوآله در غضب باشد؟ آیا آن حضرت به او ظلمى کرد؟ آیا حقى از او دریغ نمود؟ آیا کلام ناروائى به او گفت؟ آیا نوبت او را به دیگرى داد؛ که این خود از مصادیق ظلم است؟ آیا -العیاذ بالله- حضرتش مرتکب گناهى یا عمل زشتى شد که عایشه به غضب آمد؟ علماى اهل سنت و عقلاى قوم که براى عایشه چنان مقام والائى را به تصویر کشیدهاند چه مىگویند؟ آیا از خود نمىپرسند که چرا باید عایشه از رسول خدا صلىاللهعلیهوآله در غضب
(۱) الف – صحیح بخارى، ج ۷، ص ۴۷، کتاب النکاح، باب غیره النساء ووجدهنّ، وج ۸، ص ۲۶، کتاب الادب، باب ما یجوز من الهجران لمن عصى و… .ب ـ صحیح مسلم، ج ۴، ص ۱۸۹۰، کتاب فضائل الصحابه، باب فی فضل عایشه، ح ۸۰٫
(۳۷)
باشد؟ آیا این نقصى فاحش بلکه گناهى بزرگ نیست؟
در روایتشان نقل نشده که چه عاملى باعث غضب عایشه از رسول خدا صلىاللهعلیهوآله مىشد، ولى مىتوانیم بگوئیم که به احتمال قوى، او از آن حضرت توقعات بیجائى داشته که یا قابل برآورده شدن نبود و یا حضرتش مأمور به غیر آن بود. نمونه آن تمجیدهائى است که حضرتش از أمیر المؤمنین علیهالسلام مىنمود و با توجه به کینهاى که عایشه از آن بزرگوار در دل داشت، مىتواند عاملى براى این خشم و غضب باشد.
قطعا خوانندگان محترم توجه دارند هر آنچه که از رسول خدا صلىاللهعلیهوآله صادر مىشد حق بوده است و آن بزرگوار در قرآن به عنوان بهترین الگوى مسلمانان معرفى شده است. وقتى أمیر المؤمنین علیهالسلام همیشه با قرآن بوده و ملاک و میزان حق و باطل مىباشد، به طریق اَوْلى رسول گرامى اسلام صلىاللهعلیهوآله آنى از حق جدا نبود و اگر کسى از آن حضرت در غضب باشد از حق در غضب است و چنین کسى از باطل خشنود مىباشد؛ چه آنکه خداوند مىفرماید که بعد از حق جز ضلالت و گمراهى نیست. نمونه آن نیز به جنگ حق رفتن و با باطل همراهى کردن او است – یعنى برپائى جنگ جمل – .
لعن الله علی قتبلک یا علی و فاطمه
اولی و دومی و سومی عایشه
Ah yes, nciely put, everyone.
Keep these articles ciomng as they’ve opened many new doors for me.
Four score and seven minutes ago, I read a sweet artlice. Lol thanks