کشته شدن مسور بن مخرمه در خانه خدا – سال ۶۴ هجرى قمرى / ۱ ربیع الاول
کشته شدن مسور بن مخرمه در خانه خدا – سال ۶۴ هجرى قمرى / ۱ ربیع الاول
«مسور بن مخرمه بن نوفل» که ازاصحاب خردسال رسول خدا صلی الله علیه و آله محسوب مى گردید، تا زمان کشته شدن عثمان بن عفان، در مدینه مى زیست و آن گاه این شهر مقدس را ترک و به مکه معظمه کوچ کرد.
رابطه وى با معاویه بن ابوسفیان بسیار گرم و صمیمانه بود و از توجهات معاویه برخوردار مى گردید و در ماجراى قیام “عبدالله بن زبیر” در سال ۶۴ قمرى، به این قیام پیوست و در صدد پیروزى وى برآمد.
“حصین بن نمیر” که از سوى یزید بن معاویه به مکه هجوم آورده و آن را از هر سو به محاصره خویش گرفته بود، با مقاومت سرسخت عبدالله بن زبیر و لشکریانش روبرو شد. بدین جهت این شهر مقدس را با منجنیق هاى بزرگ از بالاى “کوه ابوقیس”، سنگ باران کرد و حتى به “کعبه” نیز آسیب هاى جدى رسانید.
مسور بن مخرمه که به همراه تعداد زیادى از طرفداران عبدالله بن زبیر به خانه خدا (کعبه) پناهنده شده بود، مورد اصابت یکى از آن سنگ هاى پرتاب شده قرار گرفت و به شدت زخمى و بیمار گردید و پس از پنج روز درد و رنج، در اول ربیع الاول سال ۶۴ قمرى وفات یافت.
عبدالله بن زبیر، بدن وى را غسل داد و خود بر وى نماز خواند و در “حجون” دفنش نمود.(۱)
پی نوشت
(۱). الاستیعاب، ج ۳، ص ۱۳۹۹، حدیث ۲۴۰۵؛ اسدالغابه، ج ۴، ص ۱۷۵؛ البدایه والنهایه، ج ۸، ص ۲۷۰٫