حدیث / صفات مومن

حدیث / صفات مومن

رُوِی أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) قَالَ:


لا یکْمُلُ الْمُؤْمِنُ إِیمَانُهُ حَتَّى یحْتَوِی عَلَى مِائَةٍ وَ ثَلَاثِ خِصَالٍ فِعْلٍ وَ عَمَلٍ وَ نِیةٍ وَ ظَاهِرٍ وَ بَاطِنٍ

فَقَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(علیه السلام) یا رَسُولَ اللَّهِ مَا یکُونُ الْمِائَةُ وَ ثَلَاثُ خِصَالٍ فَقَالَ یا عَلِی مِنْ صِفَاتِ الْمُؤْمِنِ أَنْ یکُونَ

از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) روایت شده که فرمودند ایمان مومن کامل نمی شود
تا اینکه دارای 103 خصلت در فعل و عمل و نیت و باطن و ظاهر گردد آنگاه امیرالمومنین(علیه السلام) فرمودند
یا رسول الله آن 103 خصلت کدامند؟
فرمودند یا از جمله صفات مومن اینست که:

جَوَّالَ الْفِکْرِ- جَوْهَرِی الذِّکْرِ- کَثِیراً عِلْمُهُ – عَظِیماً حِلْمُهُ

اندیشه اش بسیار متحرک و پویاستذاتا متذکر وبه یاد خداستعلم و دانشش فراوانبردباریش بزرگ

جَمِیلَ الْمُنَازَعَةِ – کَرِیمَ الْمُرَاجَعَةِ – أَوْسَعَ النَّاسِ صَدْراً – وَ أَذَلَّهُمْ نَفْساً

خوش برخورد در کشمکشبزرگوار در بازگشت و پذیرشسعه صدرش از همه بیشترو نفسش از همه خاکسار تر است

ضِحْکُهُ تَبَسُّماً – وَ اجتماعه تَعَلُّماً – مُذَکِّرَ الْغَافِلِ-مُعَلِّمَ الْجَاهِلِ

خنده اش تبسمگردهماییش برای تعلم و یادگیریتذکردهنده به غافلو آموزنده جاهل است

لَا یؤْذِی مَنْ یؤْذِیهِ وَ لَا یخُوضُ فِیمَا لَا یعْنِیهِ وَ لَا یشْمَتُ بِمُصِیبَةٍ

به کسی که آزارش می کند آزاری نمی رساند و در آنچه به دردش نمی خورد وارد نشود و هیچ کس را به مصیبتی سرزنش و شماتت نمی کند

وَ لَا یذْکُرُ أَحَداً بِغِیبَةٍ – بَرِیئاً مِنَ الْمُحَرَّمَاتِ – وَاقِفاً عِنْدَ الشُّبُهَاتِ

و هیچ کس را با غیبت یاد نمی کند از کارهای حرام بیزار است در موارد شبهه قدم بر نمی دارد

کَثِیرَ الْعَطَاءِ – قَلِیلَ الْأَذَى – عَوْناً لِلْغَرِیبِ – وَ أَباً لِلْیتِیمِ

بخششش فراوان آزارش بسیار کمبرای غریب و ناآشنا یاورو برای یتیم پدر است

بُشْرُهُ فِی وَجْهِهِ  وَ حُزْنُهُ فِی قَلْبِهِ – مُسْتَبْشِراً بِفَقْرِهِ

شادابی و خرمی اش در چهره و حزن و اندوهش در دلو به نیاز خود (به خدا ) خرسند است

أَحْلَى مِنَ الشَّهْدِ وَ أَصْلَدَ مِنَ الصَّلْدِ – لَا یکْشِفُ سِرّاً وَ لَا یهْتِکُ سِتْراً

شیرین تر از عسل و سخت تر از سنگ استهیچ رازی را فاش نسازد و هیچ پرده ای را ندرد

لَطِیفَ الْحَرَکَاتِ – حُلْوَ الْمُشَاهَدَةِ – کَثِیرَ الْعِبَادَةِ – حَسَنَ الْوَقَارِ

حرکاتش لطیفدیدارش شیرینعبادتش بسیاروقارش نیکو

لَینَ الْجَانِبِ – طَوِیلَ الصَّمْتِ – حَلِیماً إِذَا جُهِلَ عَلَیهِ

برخوردش نرمسکوتش طولانی استاگر درباره او به نادانی رفتار شود حلیم و بردبار است

صَبُوراً عَلَى مَنْ أَسَاءَ إِلَیهِ – یجِلُّ الْکَبِیرَ وَ یرْحَمُ الصَّغِیر

برکسی که به او بدی کرده است شکیبا استبزرگتر را گرامی داشته و به کوچکتر رحم می کند
أَمِیناً عَلَى الْأَمَانَاتِ – بَعِیداً مِنَ الْخِیانَاتِ – إِلْفُهُ التُّقَى وَ حِلْفُهُ الْحَیاءُ

بر امانت ها امینو از خیانت ها به دور استهمدم او تقوا و هم پیمان او شرم و حیاست

کَثِیرَ الْحَذْرِ – قَلِیلَ الزَّلَلِ – حَرَکَاتُهُ أَدَبٌ – وَ کَلَامُهُ عَجِیبٌ

پرهیزش بسیارو لغزشش کمحرکاتش مودبانهوگفتارش مایه شگفتی است


مُقِیلَ الْعَثْرَةِ – وَ لَا یتَّبِعُ الْعَوْرَةَ – وَقُوراً صَبُوراً – رَضِیاً – شَکُوراً

از خطا و لغزش در می گذرد
و در پی عیوب دیگران نمی رود با وقارصبورخشنود و راضیسپاسگذار

قَلِیلَ الْکَلَامِ – صَدُوقَ اللِّسَانِ – بَرّاً – مَصُوناً

کم حرف
راست گفتارنیکوکارمصون و محفوظ

حَلِیماً – رَفِیقاً – عَفِیفاً – شَرِیفاً – لَا لَعَّانٌ وَ لَا کَذَّابٌ

بردباررفیق و سازگارپاکدامنبا شرافت است لعن کننده و دروغگو نیست

وَ لَا مُغْتَابٌ – وَ لَا سَبَّابٌ – وَ لَا حَسُودٌ وَ لَا بَخِیلٌ – هَشَّاشاً بَشَّاشاً

غیبت کننده نیستدشنام نمی دهدنه حسود است و نه بخیلگشاده رو و شاداب است

لَا حَسَّاسٌ وَ لَا جَسَّاسٌ – یطْلُبُ مِنَ الْأُمُورِ أَعْلَاهَا – وَ مِنَ الْأَخْلَاقِ أَسْنَاهَا

نه ظریف و حساس است و نه کنجکاو و جاسوساز کار ها عالی ترین را طلب می کند و از اخلاق برجسته ترین را


مَشْمُولًا بِحِفْظِ الله – مُؤَیداً بِتَوْفِیقِ اللَهِ – ذَا قُوَّةٍ فِی لِین

حفظ خدا شامل حال اوستبه توفیق الهی یاری شده استو در عین نرمش قوی است


وَ عَزْمَةٍ فِی یقِینٍ – لَا یحِیفُ عَلَى مَنْ یبْغِضُ – وَ لَا یأْثَمُ فِی مَنْ یحِبُّ

و تصمیمش همراه با یقینبا کسی که دشمن باشد ستم نمی کندو درباره کسی که دوستش دارد به گناه نمی افتد

صَبُورٌ فِی الشَّدَائِدِ – لَا یجُورُ وَ لَا یعْتَدِی – وَ لَا یأْتِی بِمَا یشْتَهِی

در سختی ها بسیار شکیباستنه ستم می کند و نه تجاوزو هر چه دلش خواست انجام ندهد


الْفَقْرُ شِعَارُهُ – وَ الصَّبْرُ دِثَارُهُ – قَلِیلَ الْمَئُونَةِ – کَثِیرَ الْمَعُونَةِ

جامه زیرینش نیاز (به خدا) و جامه زبرینش صبر ومقاومتهزینه و زحمتش اندککمک و یاریش بسیار


کَثِیرَ الصِّیامِ – طَوِیلَ الْقِیامِ – قَلِیلَ الْمَنَامِ – قَلْبُهُ تَقِی – وَ عِلْمُهُ زَکِی

روزه داری او بسیار قیام و عبادتش طولانیخوابش کمقلبش پرهیزگار و علم و دانشش پاکیزه است

إِذَا قَدَرَ عَفَا – وَ إِذَا وَعَدَ وَفَى – یصُومُ رَغْباً – وَ یصَلِّی رَهْباً

هنگامی که قدرت یابد عفو نماید و هنگامی که وعده دهد وفا نمایدبا میل و رغبت روزه می گیردو با ترس و خوف نماز می خواند

وَ یحْسِنُ فِی عَمَلِهِ کَأَنَّهُ نَاظِرٌ إِلَیهِ – غَضَّ الطَّرْفِ – سَخِی الْکَفِّ

چنان نیکو عمل می کند که گویا او را می بیننددیده اش (از ناروا) فرو بستهدستش باسخاوت است

لَا یرُدُّ سَائِلًا – وَ لَا یبْخَلُ بِنَائِلٍ – مُتَوَاصِلًا إِلَى الْإِخْوَانِ – مُتَرَادِفاً إِلَى الْإِحْسَانِ

در خواست کننده ای را رد نکندونسبت به دستاورد دیگران بخل نورزدبابرادران ارتباط وپیوستگی دارددر نیکوکاری پیاپی اقدام کند

یزِنُ کَلَامَهُ وَ یخْرِسُ لِسَانَهُ – لَا یغْرَقُ فِی بُغْضِهِ – وَ لَایهْلِکُ فِی حُبِّهِ

سنجیده سخن می گوید و زبانش را می بندددر خشم و دشمنی غرق نشودو در دوستیش هلاک نگردد

لَا یقْبَلُ الْبَاطِلَ مِنْ صَدِیقِهِ وَ لَا یرُدُّ الْحَقَّ مِنْ عَدُوِّهِ – وَ لَا یتَعَلَّمُ إِلَّا لِیعْلَمَ وَ لَا یعْلَمُ إِلَّا لِیعْمَلَ

باطل را از دوستش نمی پذیرد و در مقابله با دشمن حق را پایمال نمی کنددانش را نمی آموزد مگر برای دانستن و آگاهی و نمی آموزد مگر برای عمل

قَلِیلًا حِقْدُهُ- کَثِیراً شُکْرُهُ – یطْلُبُ النَّهَارَ مَعِیشَتَهُ – وَ یبْکِی اللَّیلَ عَلَى خَطِیئَتِهِ

کینه اش اندکشکروسپاس بسیاردر روز به جستجوی معاش می پردازد و در شب بر خطا وگناهش گریه می کند

إِنْ سَلَکَ مَعَ أَهْلِ الدُّنْیا کَانَ أَکْیسَهُمْ وَ إِنْ سَلَکَ مَعَ أَهْلِ الْآخِرَةِ کَانَ أَوْرَعَهُمْ

اگر با اهل دنیا همراه شود زیرکترین آنهاست و اگر با اهل آخرت همراه باشد پارسا ترین آنهاست

لَا یرْضَى فِی کَسْبِهِ بِشُبْهَةٍ – وَ لَا یعْمَلُ فِی دِینِهِ بِرُخْصَةٍ

در کسب خویش موارد شبهه را نمی پسندد ودر عمل به دینش دنبال عذر و رخصتی نمی رود

یعْطِفُ عَلَى أَخِیهِ بِزَلَّتِهِ – وَ یرْضَى مَا مَضَى مِنْ قَدِیمِ صُحْبَتِهِ

با خطا و لغزش برادر دینیش به عطوفت رفتار نمایدو حق دوستی دیرینه را مراعات می کند

منبع :بحار الانوار -جلد 67-ص210


 

حضرت محمد ( صلی الله علیه و اله ) میفرماید :
اگر شخصی 4 خصلت داشته باشد گر چه گناهانش به تعداد ستارگان اسمان باشد تمام انها بخشیده میشود و نیز گاهانش مبدل به حسنات میگردد
1 – کسی که به تو بدی کرده به وی خوبی کنی
2 – کسی که به تو ظلم کرده از او درگذری
3 – کسی که تو را از عطای خویش محروم کرده به وی عطا کنی
4 – کسی که از تو بریده به وی بپیوندی
انشا الله خداوند تمام مومنین را به این صفات نیک اخلاقی بیارایید

1 دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

حدیث روز
صله امام(ع) یک امر ضروری و واجب است

« والذین یصلون ما امرالله به ان یوصل و یخشون ربهم و یخافون سوء العذاب » (۲۱/ رعد) همین مردم با ایمان هستند که به فرمان خدا به کسانی که باید پیوند دوستی نمایند صله و پیوند می کنند و از خدا می ترسند و از شدائد و سختی های …

حدیث روز
یازده حديث منتخب گهربار از امام زمان (عج)

حدیث (1) رسول اكرم صلى‏ الله ‏عليه ‏و ‏آله : مَهْدىُّ اُمَّتِى الَّذى يَمْلاُ الاَرْضَ قِسْطا وَ عَدْلاً كَما مُلِئَتْ جَوْرا وَ ظُلْما؛ مهدى امت من كسى است كه هنگام پر شدن زمين از بيداد و ظلم، آن را پر از قسط و عدل خواهد كرد. كتاب سليم بن قيس …

حدیث روز
خوشا به حال كسانى که …

امام باقر عليه‏ السلام : يَأْتى عَلَى النّاسِ زَمانٌ يَغيبُ عَنْهُمْ اِمامُهُمْ فَيا طُوبى لِلثّابِتينَ عَلى اَمْرِنا فى ذلِكَ الزَّمانِ؛ زمانى بر مردم مى ‏آيد كه امام و پيشواى آنان غيبت مى‏ كند، پس خوشا به حال كسانى كه در آن زمان بر فرمان ما استوار و ثابت قدم باشند. …