لازمه ارادت به شیخین چیست؟

ابن عربى با وجود اینکه خود با استناد به احادیث ساختگى متضمن به هتک به پیامبر  صلى‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم آن مقامات را براى شیخین قائل است.

اعتقاد شیعه به فضائلى که با استناد به آیات واحادیث قطعیه براى ائمه اطهار علیهم‏السلام دارند را از وساوس شیطانى مى‏داند ودر خواطر شیطانى فتوحات مى‏گوید: «…ألفت إلیهم أصلاً صحیحا لایشکون فیه ثم طرأت علیهم التلبیسات من عدم الفهم حتى ضلوا فینسب ذلک الى الشیطان بحکم الاصل و لو علموا انّ الشیطان فى تلک المسائل تلمیذ له یتعلم منه و أکثر ما ظهر ذلک فى الشیعه ولاسیما فى الامامیه منهم فدخلت علیهم الشیاطین الجن أولاً بحبّ أهل البیت واستفراغ الحبّ فیهم و رأوا انّ ذلک من أسنى القربات الى‏اللّه‏ و کذلک هو لو وقفوا ولایزیدون علیه الاّ انّهم تعدّوا من حبّ أهل البیت الى طریقین منهم من تعدى الى بغض الصحابه و سبهم حیث لم یقدموهم و تخیلوا ان أهل البیت أولى بهذه المناصب الدنیویّه فکان منهم ما قد عرف و استفاض و طائفه زادت الى سب الصحابه القدح فى رسول‏اللّه‏  صلى‏الله‏علیه‏و‏سلمو فى جبرئیل  علیه‏السلامو فى‏اللّه‏ جل جلاله حیث لم ینصوا على رتبتهم و تقدیمهم فى‏الخلافه للناس حتى أنشد بعضهم* ما کان من بعث الامین أمینا و هذا کله واقع من أصل صحیح و هو حب أهل البیت أنتج فى نظرهم فاسدا، فضلوا و أضلوا…[۱]

محى الدین آن قدر به ابو بکر وعمر ارادت دارد، که از بهتان‏هاى بزرگى به شیعه همچون اتهام به قدح خدا و رسول خدا باکى ندارد.

ابراز ارادت به شیخین با فحاشى به شیعه !!!

ابن عربى آن چنان به ابو بکر وعمر عشق مى‏ورزد که به وسیله فحش ونا سزا گویى مى‏کوشد حقد وکینه خود را نسبت به آنان که به شیخین ارادت نمى‏ورزند ابراز کند.

او کلمه خنزیر که حاوى خباثت ظاهرى وباطنى است را به این منظور انتخاب کرده وبراى اینکه بهتر در نفوس مؤثر افتد حیله‏اى اندیشیده وآن را به عنوان یک مکاشفه از رجال اللّه‏ مطرح مى‏کند.

محى الدین در فتوحاتش مى‏گوید: «ومنهم (رجال اللّه‏) الرجبیون وهم اربعون نفسا فى کل زمان لا یزیدون ولا ینقصون وهم رجال حالهم القیم بعظمه اللّه‏ وهم رکن الافراد وهم أرباب القول الثقیل من قوله تعالى «انّا سنلقى علیک قولاً ثقیلاً…»لقیت واحدا منهم…وکان هذا الذى رأیته..کشف الروافض من اهل الشیعه.. فکان یراهم خنازیر.. فاذا مرّ علیه یراه فى صوره خنزیر فیستدعیه ویقول له تب الى اللّه‏ فانک شیعى رافضى..[۲]

فیض کاشانى قدس‏سره ومحى الدین عربى

ما تا کنون مى‏گفتیم که محى الدین عربى سنى نیست چون نسبت به ابوبکر وعمر مقاماتى همچون عصمت، محدثیت، نص بر خلافت و… قائل است که اهل سنت قائل نیستند، اما فیض کاشانى  قدس‏سره که وى را به خوبى  مى‏شناسد زیرا آثار او از آن جمله فتوحات را با دقت دیده وتلخیص نموده است. ابن عربى را سنى دانسته مى‏گوید:

و هذا شیخهم (اهل سنت) الاکبر محیى‏الدین ابن العربى و هو من ائمه صوفیتهم و رؤساء اهل معرفتهم یقول فى فتوحاته «انّى لم أسئل اللّه‏ ان یعرّفنى امام زمانى و لو کنت سئلته لعرّفنى.»

فاعتبروا یا اولى‏الابصار فانّه لما استغنى عن هذه المعرفه مع سماعه حدیث «من مات و لم یعرف امام زمانه مات میته جاهلیه» المشهور بین العلماء کافه، کیف خذله اللّه‏ و ترکه و نفسه، فاستهوته الشیاطین فى ارض العلوم حیران فصار مع وفور علمه و دقّه نظره و سیره فى ارض الحقایق و فهمه للأسرار والدقایق لم یستقم فى شیى‏ء من علوم الشرایع و لم یعض على حدودها بضرس قاطع و فى کلماته عن مخالفات الشرع الفاضحه و مناقصات العقل الواضحه ما یضحک منه الصبیان و یستهزى‏ء به النّسوان کما لایخفى على من تتبع تصانیفه و لا سیّما الفتوحات و خصوصا ما ذکره فى ابواب اسرار العبادات.

ثم مع دعاویه الطویله العریضه فى معرفه اللّه‏ و مشاهدته المعبود و ملازمته فى عین الشهود و تطوافه بالعرش المجید و فنائه فى التوحید تراه ذاشطح و طامات وصلف و رعونات فى تخلیط تناقضات تجمع الاضداد فى حیره محیره تقطع الاکباد و یاتى تاره بکلام ذى ثبات و ثبوت واخرى بما هو اوهن من بیت العنکبوت و فى کتبه و تصانیفه من سوء ادبه مع‏اللّه‏ سبحانه فى الاقوال ما لایرضى به مسلم بحال فى جمله کلمات مزخرفه مخبطه تشوش القلوب و تدهش العقول و تحیرالاذهان و کانّه کان یرى فى نفسه من الصّور المجرده ما یظهر للمتخلّى فى العزله فیظن انّ لها حقیقه و هى له کان یتلقاها بالقبول و یزعم انّها حقیقه الوصول و لعلّه ربما یختل عقله لشدّه الریاضه والجوع فیکتب ما یأتى بقلمه مما یخطر بباله من غیر رجوع .

قال قطب‏الدین بن محى‏الدین الکوشکنارى و هو من اجلّ مشایخهم: ایما رجل من اهل الکشف وجدنا اسلوبه فى عبادته عن مکاشفاته یخالف اسلوب صاحب الوحى علمنا انّه مدخول و کشفه معلول و ان الحرص والعجله (الذى) دعتاه الى ترکیب ما قذف فى قلبه من النّور البسیط والتصرّف فیه والتخلیط ثم ان هذا الاسلوب انتشر فى الارض من صاحبى الفصوص والنصوص اسلوب هو عن المشابهه والمناسبه باسلوب صاحب الوحى بمعزل بالکلیّه فیحصل لنا بمقتضى ذلک القانون العلم بانّهما مدخولان و فى کشفهما معلولان فیکون سبیلنا مع کلامهما و کتبهما الهجران اراد بصاحب الفصوص محیى الدین بن العربى و بصاحب النصوص تلمیذه صدرالدین القونوى.

والنورد انموذجا من اغالیط طامات ابن العربى و اخر عن تخلیطه و تناقضاته فى‏الشرع المطهر النبوى لئلا یعتمد على اقواله من لامعرفه له بحاله فیضل و یضلّ غیره فیقع فى الشر و هو یطلب خیره و لیقس على الانموذجین امثالهما مما لایحصى.

… و کانّه اراد بالذى اعطاهم التشریع فلحقوا بمقامات الانبیاء مشاهیرالصحابه کابى بکر و عمر و معاذ و اشباههم ثم من کان بعدهم کالحسن البصرى و سفیان الثورى و نظائرهما ثم ائمتهم الاربعه و امثالهم ثم نفسه و من کان قریبا منه فى المعرفه کما شعر به بعض کلماته فى فتوحاته [۳]

شاید آن چه باعث شده است که بر خى مانند فیض  قدس‏سره وسایر علماء ومحققین که اهل دقت وتتبعند وى را سنى پنداشته‏اند دو امر باشد.

۱ – چون اگر کسى آثار ابن عربى خصوصا فتوحات را بررسى کند مى‏یابد که همه رجالى را که وى براى آنان مقامات عرفانى معرفى مى‏کند وآنان را از اقطاب وابدال و…مى‏شمارد سنى هستند

۲ – در اسرار عبادات براى فروع فقهى طبق فتواى مذاهب چهارگانه اهل سنت اسرارى ذکر مى‏کند، مانند:

آن چه در «باب أسرار الطهاره» و… آورده از قبیل

مسح تمام سر، مسح الاذنین و تجدید الماء لهما، مسح بر عمامه، غسل الرجلین، مسح على الخف و…و در باب نواقض وضو از قبیل مس‏النساء، مس‏الذکر، الضحک فى‏الصلاه و…[۴]

---

[۱]. فتوحات مکیّه ج۱ ص۲۸۱ و ۲۸۲ باب الخامس والخمسون فى معرفه الخواطر الشیطانیه.

[۲]. فتوحات ج ۲، ص ۸، الباب الثالث والسبعون.

[۳]. مجموعه رسائل در کارخانه استاد ماهر مشهدى محمد اسمعیل طهرانى سمت انطباع پذیرفت ۱۳۱۱ رساله سوّم بشاره الشّیعه از ص۱۱۷ تا ۱۵۵) مطلب فوق از ص ۱۵۰ تا ۱۵۲ در پایان رساله آمده است  ما انا علیکم بخفیظ ها هى بشارات من‏اللّه‏ و عدد هذا الکلام تاریخ التصنیف و هو تاریخ لطیف.

[۴]. فتوحات ج۱ ص۳۲۹ باب الثامن واستون فى أسرار الطهاره ص ۳۴۰ و ص ۳۴۲ و ص ۳۴۳ و ص ۳۵۵ و ص ۳۵۶٫

نوشته : سید علیرضا حسینى