جهت چاپ PRINT و یا دریافت به صورت PDF این مطلب کلیک کنید

وظیفه ما در برابر شبهات چیست؟

برخى معتقدند انسان در هر سنّ ومعلوماتى که باشد بى هیچ قید وشرطى مى تواند به هر سخنى گوش فرا دهد. اینان به ایه شریفه: (فَبَشِّرْ عِبادِ – الَّذِینَ یَسْتَمِعُونَ القَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ احْسَنَهُ)؛(۴) تمسک مى کنند. در صورتى که ایه شریفه در مورد اندیشمندان وصاحب نظرانى است که قدرت وتوان تشخیص (قول احسن) را دارند نه هر کسى، در هر سن وسال وسطحى از معلومات مى تواند این چنین باشد. چنان که در ادامه ایه شریفه مى فرماید: (اولئِکَ الَّذِینَ هَداهُمُ اللَّهُ وَاوُلئِکَ هُمْ اولُوا الالْبابِ)؛(۵) (انان کسانى اند که خدا هدایتشان کرده وانان خردمندان وصاحبان مغز وعقل اند).

بنابراین تا وقتى که انسان اعتقادهایش را از منابع موثّق ومعتبر محکم نکرده وقدرت پاسخگویى به شبهات را ندارد، نباید در این وادى قدم بگذارد. انسان باید زمان شناس باشد، براى حال واینده اش برنامه ریزى کند؛ نه اینکه بنشیند وهنگامى که با شبهات بنیان کن وتبلیغات مسموم روبه رو شد به فکر چاره اى بیفتد، بلکه مانند واکسنى که براى پیشگیرى امراض به کودکان تزریق مى کنند ما نیز با طرح شبهات وجواب انها به طور فشرده اطلاعى از انها داشته باشیم تا هنگام مواجهه با مخالفان خود را نباخته وتوان جواب گویى را داشته باشیم.

امام صادق علیه السلام فرمود: (العالم بزمانه لا تهجم علیه اللوابس)؛(۶) (کسى که زمان شناس است شبهات بر او هجوم نخواهد اورد).

امام على علیه السلام فرمود: (من عرف الایّام لم یغفل عن الاستعداد)؛(۷) (هر کسى که روزگار خود را شناخته وزمان شناس باشد از امادگى غافل نخواهد شد).

پی نوشت :