آيا بشر مى تواند از راه تکنيک جديد به سعادت برسد؟

برخى معتقدند که تمدن مادى بشر تنها راه رسيدن جامعه به سعادت ورفاه است ولذا در اينده اى نه چندان دور با تجربياتى که در اين زمينه کسب کرده به مدينه فاضله وسعادت خود خواهد رسيد.

پاسخ: در پيشرفت صنعتى وتکنيک بشر شکّى نيست، ولى اين بدان معنا نيست که علم به تنهايى مى تواند ضامن سعادت بشر وايجاد عدل وداد گردد. علم وتکنيک تنها جنبه مادّيت ومدنيّت انسان را تامين مى کند. لذا اگر در اختيار يک نظام عادل وقانون سالم قرار گيرد سعادت افرين است.

منشا انحرافات بشر نادانى در زمينه مادى نيست تا با تمدّن وتکنيک برطرف شود بلکه عوامل ديگر دارد از قبيل:

1 – غرايز وتمايلات مهار نشده.

2 – شهوت وغضب.

3 – افزون طلبى.

4 – جاه طلبى.

5 – برترى طلبى.

6 – لذت طلبى.

7 – وبالاخره نفس پرستى ونفع پرستى که همه بشر امروز به ان مبتلايند: (حبّ الدنيا رأس کلّ خطيئة). لذا علم، امروزه به صورت بزرگ ترين دشمن بشر درآمده است. علم چراغ روشنى است که استفاده از ان بستگى به موارد استعمال دارد. علم مانند چراغى است که روغن ان عقل است. علم ابزارى است براى هدف، نه تشخيص دهنده هدف.

ويل دورانت در مقدمه کتاب لذّات فلسفه درباره انسان عصر ماشين مى گويد: (ما از نظر ماشين توانگر شده ايم واز نظر مقاصد فقير).

لذا علم اگر در اختيار حکومت ظالم قرار گيرد اثار وخيمى دارد از ان جمله:

1 – در راستاى نابودى بشر گام بر مى دارد.

2 – تنها درصدد ايجاد رفاه طبقه مرفّه است.

3 – علم بدون عدالت ضامن زوال ظلم وتعدى از بشر نيست.