مقصود از نداى اسمانى در علايم ظهور چيست؟

در اين مورد سه دسته روايت وجود دارد:

1 – رواياتى که دلالت بر وجود ندا به صورت اجمال دارد، واينکه اين ندا از علايم حتمى ظهور حضرت مهدى عليه السلام است.(17)

2 – دسته دوم رواياتى است که دلالت بر دو گونه ندا دارد: يکى نداى به حقّ که در ابتدا پديد مى ايد، وديگرى نداى به باطل که بعد از ان است.(18)

3 – در برخى از روايات نيز اشاره شده که ندا به اسم قائم است.(19)

با نظرى به مجموع احاديث (صيحه وفزع ونداى اسمانى) پى مى بريم که تمام انها به يک معناى مشترک اشاره دارند، گر چه با تعبيرهاى مختلف آمده اند وبر اين ادّعا مى توان شواهدى اقامه نمود:

الف. صيحه وندا هر دو به جبرئيل نسبت داده شده است.

ب. وقت هر دو در يک زمان يعنى شب جمعه، بيست وسوم ماه رمضان معين شده است.

ج. اثار اين دو يکسان بيان شده است.

پی نوشت :