اميد بخش ترين آيه قرآن
خداى متعال در آيه 53 سوره «زمر» با لحنى آكنده از نهايت لطف و محبت، آغوش رحمتش را به روى همگان باز كرده و فرمان عفو همه گنهكاران را صادر نموده، مى فرمايد: «به آنها بگو اى بندگان من كه بر خودتان اسراف و ستم كرده ايد! از رحمت خداوند نوميد نشويد كه خدا همه گناهان را مى بخشد كه او بخشنده و مهربان است» (قُلْ يا عِبادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لاتَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللّهِ إِنَّ اللّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ). دقت در تعبيرات اين آيه، نشان مى دهد كه از اميدبخش ترين، آيات قرآن مجيد نسبت به همه گنهكاران است، شمول و گستردگى آن، به حدى است كه طبق روايتى، اميرمؤمنان على(عليه السلام) فرمود: «در تمام قرآن آيه اى وسيع تر از اين آيه نيست» (ما فِى القُرْآنِ آيَةٌ أَوْسَعُ مِنْ يا عِبادِىَ الَّذِيْنَ أَسْرَفُوا…). دليل آن نيز روشن است زيرا:
1 ـ تعبير به «يا عِبادِىَ» (اى بندگان من!) آغازگر لطفى است از ناحيه پروردگار.
2 ـ تعبير به «اسراف» به جاى «ظلم و گناه و جنايت» نيز لطف ديگرى است.
3 ـ تعبير به «عَلى أَنْفُسِهِم» كه نشان مى دهد گناهان آدمى همه به خود او باز مى گردد، نشانه ديگرى از محبت پروردگار است، همان گونه كه يك پدر دلسوز، به فرزند خويش مى گويد: اين همه بر خود ستم مكن!
4 ـ تعبير به «لاتَقْنَطُوا» (مأيوس نشويد) با توجه به اين كه: «قنوط» در اصل به معنى مأيوس شدن از خير است، به تنهائى دليل بر اين است كه گنهكاران نبايد از «لطف الهى» نوميد گردند.
5 ـ تعبير «مِنْ رَحْمَةِ اللّهِ» بعد از جمله «لاتَقْنَطُوا» تأكيد بيشترى بر اين خير و محبت مى باشد.
6 ـ هنگامى كه به جمله «إِنَّ اللّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ» مى رسيم كه با حرف تأكيد آغاز شده و كلمه «الذنوب» (جمع با الف و لام) همه گناهان را بدون استثنا در بر مى گيرد، سخن اوج مى گيرد و درياى رحمت مواج مى شود.
7 ـ هنگامى كه «جَمِيْعاً» به عنوان تأكيد ديگرى بر آن افزوده مى شود اميدوارى به آخرين مرحله مى رسد.
8 و 9 ـ توصيف خداوند به «غفور» و «رحيم» كه دو وصف از اوصاف اميدبخش پروردگار است، در پايان آيه، جائى براى كمترين يأس و نوميدى باقى نمى گذارد.
آرى، به همين دليل، آيه فوق گسترده ترين آيات قرآن است، كه شمول آن هر گونه گناه را در بر مى گيرد، و نيز به همين دليل، از اميدبخش ترين آيات قرآن مجيد محسوب مى شود. و به راستى، از كسى كه درياى لطفش بيكران و شعاع فيضش نامحدود است جز اين انتظارى نمى توان داشت. از كسى كه «رحمتش بر غضبش پيشى گرفته» و بندگان را براى رحمت آفريده ، نه براى خشم و عذاب، غير از اين چشم داشتى نيست. چه خداوند رحيم و مهربانى! و چه پروردگار پر مهر و محبتى!!(1)
اما یک شرت خیلی مهمی هم اینجاست که به قول امام رضا علیه سلام به شرتها ، ولایت ما اهل بیت شرت به بهشت رفتن است …
یا علی
لعنت به دشمنان اهل بیت به خصوص ابابکر و عمر لعنتی
آقا مرتضي چقدر خوبه كه املاء فارسي رو هم ياد بگيريد اوني كه شما ميفرماييد شرط هستش نه شرت
لعنت بر شما تنها شرط رفتن به بهشت فقط تقوا وخدا را از ته دل پرستیدن انشاالله تو اون دنیا عمر تو دهنت بزنه