جهت چاپ PRINT و یا دریافت به صورت PDF این مطلب کلیک کنید

مقصود از صیحه وفزع اسمانى در علایم ظهور چیست؟

این دو علامت در روایات به عنوان علایم ظهور حضرت مهدى علیه السلام معرفى شده است. از امام باقر علیه السلام در حدیثى نقل شده: (وانّ من علائم خروجه… صیحه من السماء فى شهر رمضان)؛(۱۴) (وهمانا از علایم خروج مهدى… حدوث صیحه اى در ماه رمضان است).

از امام صادق علیه السلام در حدیثى نقل شده: (… والفزعه فى شهر رمضان… هى ایه تخرج الفتاه من خدرها، وتوقظ النائم وتفزع الیقظان)؛(۱۵) (وفزعى در ماه رمضان حادث خواهد شد که زنان جوان را سراسیمه از پشت پرده ها بیرون مى اورد وانسان خواب را بیدار وبیدار را به فزع وا مى دارد).

امام زمان علیه السلام در توقیع خود به على بن محمّد سَمَرى فرمود: (… اگاه باش، هر کس قبل از خروج سفیانى وصیحه، ادعاى مشاهده کند او دروغگو وافترا زننده است).(۱۶)

در این روایات دو احتمال وجود دارد:

۱ – اینکه مقصود از صیحه وفزع همان ندایى باشد که از جبرئیل بلند مى شود وهمه را به فزع مى اندازد.

۲ – احتمال دیگر این است که مقصود از ان دو عذاب دنیوى وجنگ هاى جهانى باشد که به توسط بشر قبل از ظهور حضرت مهدى علیه السلام تحقق مى یابد، مانند انفجارهاى اتمى در سرتاسر عالم در یک زمان، به این نحو که اصل این گونه انفجارها در اروپا وامریکا وروسیه وچین تحقق مى یابد به نحوى که همه را به جزع وفزع وا مى دارد، ولى مسلمین از ان در امانند وتنها صدایش به گوش انان مى رسد.

پی نوشت :