وظایف منتظران در عصر غیبت امام زمان (عج) (19) / حفظ زبان

امام باقر (علیه السلام) در حدیث بلندی درباره ی آخرالزمان می فرمایند:
«زمانی بر مردم فرامی رسد که امام آنها از نظرشان غایب می شود…، خوشا به حال آن کسانی که در آن زمان بر امر ما ثابت بمانند، کمترین چیزی که از ثواب به آنها می رسد این است که خداوند آنها را صدا می زند و می فرماید:

ای بندگان من! به من ایمان آوردید و غیب مرا باور داشتید، پس بشارت باد شما را به نیکی و ثواب از من، که شما به حق، بندگان من هستید. از شما می پذیرم و شما را عفو می کنم و گناهانتان را می آمرزم و به سبب شما باران به بندگان می رسانم و بلا را از آنها دفع می کنم. اگر شما نبودید عذاب خود را آنها نازل می کردم.»

روایتی که خواندید خلاصه ای بود از حدیث بلندی که امام باقر (ع) درباره ی فتنه های آخرالزمان فرمودند و راه خلاصی از آن را ثبات قدم در مسیر اهل بیت دانسته اند.

زمانی که حضرت این حدیث را نقل می کردند، جابر بن عبدالله انصاری از آن حضرت پرسید:

ای زاده ی رسول خدا! بهترین کار که مومن در آن زمان انجام می دهد چیست؟

حضرت فرمود: حفظ زبان و خانه نشینی.

آنچه در این حدیث مد نظر ماست، بیان فواید حفظ زبان است. «حفظ زبان از غیر یاد خداوند» در مکیال المکارم از وظایف منتظران به شمار آمده است و بحث مفصلی راجع به ان مطرح نموده است.

مشخص است که منظور از حفظ زبان از غیر خداوند، آن است که انسان به هر کلامی به ناشایستگی سخن بگوید و بنابر احادیث زیادی، فواید سکوت از زبان راندن بیشتر است.

امیرمومنان علی (ع) می فرمایند:

«زبان، حیوان درنده ای است که اگر رها شود می گزد.» (1)

ممکن است انسان از زیاد سخن گفتن، به خطر بیفتد اما سکوت و به موقع سخن گفتن، باعث می شود، انسان در حین اینکه جانش حفظ می شود، از بگو مگو رها شود و عقیده اش نیز پا برجا بماند.

مکیال المکارم، برای مشغولیت زبان، پیشنهادی مطرح کرده است و آن خواندن ادعیه و سوره های قرآن علی الخصوص سوره ی توحید است.

توجه شما را باز به روایت اول جلب می کنم، یکی از راه های «ثابت قدم ماندن در راه ائمه» آن است که از آنها در فکر و زبان و عمل یاد کنیم. اگر چنین کردیم، خداوند از ما راضی می شود. ان شاء الله. (2)

پی نوشت:

1.نهج البلاغه، کلمات قصار 60
2.تکالیف بندگان به امام زمان، خلاصه ی مکیال المکارم، صص 512- 545

پ.میعاد